Βιβλιο

Βιβλιο
ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ!!! και η αγάπη μου αυτή με ώθησε στη δημιουργία αυτού του ιστολογίου όπου θα μοιράζομαι την αγάπη μου αυτή παρουσιάζοντας σας τις απόψεις μου για τα βιβλία που με ταξιδεύουν καθώς και προτάσεις ,νέες κυκλοφορίες καθιερωμένων και πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων καθώς και βιβλιοπαρουσιάσεις στην πόλη μου Θεσσαλονίκη ΑΦΟΥ !!!

Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

"ΘΑΛΑΣΣΑ ΦΩΤΙΑ" και κ.ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑ'Ι'ΡΗ στη Θεσσαλονίκη ΑΦΟΥ!!!

 "Θάλασσα φωτιά" πλημμύρισε τη Θεσσαλονίκη μας !!!
Την Κυριακή 11 Ιουνίου στο 36ο φεστιβάλ βιβλίου και τη Δευτέρα 12 Ιουνίου η κ.Ρένα Ρώσση-Ζα'ί'ρη παρουσίασε το νέο της βιβλίο "Θάλασσα φωτιά" στο αναγνωστικό κοινό της Θεσσαλονίκης.

Ενα πολυτελέστατο γιοτ εμφανίζεται σε κάποιο νησί του Αιγαίου. Κι ένα προσφυγόπουλο, ο μικρούλης Τζαμάλ, εξαφανίζεται. 

Η Ηλιάνα πασχίζει να ανακαλύψει τον έρωτα. Ντύνεται νύφη για να πάει στην εκκλησία. Και ξυπνάει δίπλα σε έναν άντρα μαχαιρωμένο. Ο Άλκης φτάνει στα άκρα για μια γυναίκα. Παίζει στα ζάρια την καριέρα του. Ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Ο Ορέστης μαγεύεται από αρώματα και γεύσεις. Γίνεται σεφ, ταξιδεύει σε μέρη μακρινά αναζητώντας ένα κοχύλι και κάτι μάτια. Μάτια βυζαντινά. Ώσπου ανακαλύπτει την αγάπη. 

Μια γυναίκα ανάμεσα σε δύο άντρες, παθιασμένοι έρωτες, έρωτες-φωτιά. Συγκλονιστικές ανατροπές και κατάσκοποι. Γευστικά ταξίδια στις μυρωδάτες γωνιές της Γης κι αρώματα πολύτιμα που αποκαλύπτουν κρυμμένα μυστικά. 

Ένα μυθιστόρημα κεντημένο με την αλμύρα της αγάπης, που βουτάει σε μια θάλασσα-φωτιά, στην αθωότητα των παιδικών χρόνων, στον ρομαντισμό της εφηβείας αλλά και στη «μαγική» βοήθεια: τη δύναμη της ψυχής. 

Γιατί η γλώσσα της καρδιάς δεν έχει ανάγκη από λέξεις, είναι γραμμένη στα μάτια..

Ποια όμως είναι η κ.Ρένα Ρώσση-Ζα'ί'ρη;;;Ας την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του Νικόλαου Ρώσση, των φερώνυμων εκδόσεων, ενώ παππούς της ήταν ο φιλόλογος και συγγραφέας Ιωάννης Θ. Ρώσσης. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο Θηλέων, τη Σχολή Νηπιαγωγών Αθηνών και το Lοndon Montessori Centre. Εργάστηκε ως νηπιαγωγός, αλλά και ως υπεύθυνη εκδόσεων. Έχει γράψει 14 βιβλία για ενηλίκους και πάνω από 150 παιδικά βιβλία. Το 2015 της απονεμήθηκε το Βραβείο Λογοτεχνίας από τον Όμιλο Γυναικών Πειραιά «Εξάλειπτρον» για το συγγραφικό της έργο, σε συνδυασμό με τη μεγάλη απήχησή του και τη διαδραστική της σχέση με τους αναγνώστες της, καθώς και το βραβείο κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ο πιο ερωτικός χαρακτήρας», για το μυθιστόρημά της ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ, το οποίο προβάλλεται σε τηλεοπτική σειρά. Όλα τα μυθιστορήματά της κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.

ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο. Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε; 
Μεγάλωσα ανάμεσα στα βιβλία. Ο πατέρας μου, ο Νικόλαος Ρώσσης, ήταν εκδότης, ήξερε πόσο πολύτιμο είναι το παιδικό βιβλίο, μου αγόραζε καθημερινά βιβλία. Διάβαζα όποιο παιδικό βιβλίο κυκλοφορούσε στην αγορά, σχεδόν. Έτσι το διάβασμα έγινε για μένα τρόπος ζωής. Η συγγραφέας που αγαπούσα πολύ ήταν η Πηνελόπη Δέλτα και ιδιαίτερα το βιβλίο της, «Παραμύθι χωρίς όνομα». Μια συναρπαστική αλληγορική ιστορία, που με ξετρέλαινε, που μου χάριζε το μήνυμα πως η ελπίδα πάντα ανθίζει. Αγαπούσα πολύ το στιλ της γραφής της, τα συναισθήματα που ζωντάνευε. Με έκανε να ονειρεύομαι, να θέλω να γίνω συγγραφέας κι εγώ. Η Δέλτα είναι σημείο αναφοράς της παιδικής μου ηλικίας, μεγάλωσα παρέα της. Οι περιγραφές της με ενθουσίαζαν, γινόμουν κι εγώ μικρή ηρωίδα μέσα σε κάθε της βιβλίο.

ΕΡΩΤΗΣΗ:2)Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;
Σίγουρα έχω προτίμηση στα λογοτεχνικά αναγνώσματά μου, προτιμώ τα κοινωνικά και τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Όταν επιλέγω ένα βιβλίο όμως το πρώτο που ψάχνω είναι να μιλάει ο συγγραφέας στην καρδιά μου. Και για να παραφράσω τον αγαπημένο μου, τον Νίκο Καζαντζάκη:
«Δεν πρέπει να τελεύει το μεροκάματο ο συγγραφέας, δεν πρέπει να μαζεύει  τα σύνεργά του, αν δεν είναι σίγουρος πως δεν έχει ακουμπήσει έστω κι ένα λιθαράκι, για να χτιστεί πάνω στην άβυσσο ένα νησί…»

ΕΡΩΤΗΣΗ:3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας... βάζω δύσκολα; 
Πηνελόπη Δέλτα, Νίκος Καζαντζάκης, Μενέλαος Λουντέμης, Κώστας Κυριαζής… Αλλά και ποιητές, ο λατρεμένος μου Ελύτης, ο Ρίτσος και τόσοι, μα τόσοι άλλοι. Διαβάζω, διαβάζω συνέχεια. Είναι πολλοί οι Έλληνες συγγραφείς που λατρεύω, αλλά δε θα ήθελα να τους αναφέρω, για να μη στεναχωρήσω τους υπόλοιπους. Ανάμεσά στους ξένους: Κεν Φόλετ, Ντάγκλας Κένεντι, Λουσίντα Ρίλεϊ, Πωλίνα Σίμονς, Στίβεν Κινγκ, Πόλα Χόκινς.

ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε; 
Στη γραφή με ώθησε η πληγωμένη παιδική μου ηλικία. Γιατί προτού προλάβω να γνωρίσω τη μητέρα μου, εκείνη έφυγε για ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό… Για πολλά χρόνια, στην προσπάθειά μου να νιώσω τη μητρική αγάπη και την ασφάλεια, που τόσο μου έλειπε, έκλεινα τα μάτια κι έφτιαχνα με τη φαντασία μου μια μαμά για μένα, μια ολοζώντανη μητέρα που με αγκάλιαζε σφιχτά, που μου έφτιαχνε τηγανητές πατάτες, που με φιλούσε συνέχεια. Έκανα δηλαδή συνεχείς ασκήσεις φαντασίας. Μέχρι που τα συναισθήματα άρχισαν να «ξεχειλίζουν» από μέσα μου, μέχρι που βρήκαν τελικά διέξοδο στο χαρτί και τις λέξεις. 

ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας «Θάλασσα φωτιά» και γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο; 
Σε ένα από νησιά του Αιγαίου, εντυπωσιάστηκα από ένα μεγάλο πολυτελέστατο  γιοτ που άραξε στο λιμάνι κι έκανε τα βλέμματα όλων να στραφούν πάνω του. Δίπλα στο γιοτ, στην προκυμαία, έπαιζαν ξυπόλητα παιδάκια, παιδιά προσφύγων… Κι αυτό ήταν! Βούτηξα στο καινούργιο μυθιστόρημά μου, το «Θάλασσα Φωτιά». 
Προσπάθησα να γράψω ένα βιβλίο που να τραγουδάει τη ζωή. Να αγκαλιάζει ήρωες που ξέρουν να γελάνε, να χαίρονται, να πληγώνονται, αλλά και να κλαίνε. Ήρωες που να μπορείς να ταυτίζεσαι μαζί τους, να τους λατρεύεις, να τους μισείς, αλλά και να τους συγχωρείς. Καταπιάστηκα με το θέμα της υιοθεσίας και με ότι συνεπάγεται και από τις δύο πλευρές, με τη μόνιμη αναζήτηση της μητέρας. Έγραψα για τους ανθρώπους αγγέλους κι αυτή την ανιδιοτελή αγάπη που μας προσφέρουν.
Ο τίτλος αναφέρεται και στους δύο ήρωές μου, τον Ορέστη, τον γοητευτικό, σεμνό, απροσπέλαστο ήρωά μου, και την ευαίσθητη και συνάμα δυναμική, Ηλιάνα, που πέρασαν μέσα από μια ΘΑΛΑΣΣΑ ΦΩΤΙΑ, μέχρι να καταφέρουν να βρεθούν σε μια ήρεμη θάλασσα, που να αντικατοπτρίζει την ένωσή τους. Έθιξα το προσφυγικό θέμα, ταξίδεψα στην επικαιρότητα του σήμερα, πλημμύρισα το μυθιστόρημά μου με ανατροπές. Και φυσικά, παρέα με τους ήρωές μου, αλλά και τους φίλους αναγνώστες μου, πάλεψα να θυμηθώ τις πραγματικές αξίες της ζωής. 
«Θάλασσα Φωτιά», συμβολίζει τη ζωή και την αγάπη. Γιατί η φωτιά γεννάει το φως. Το φως γεννάει την αγάπη. Η θάλασσα γεννάει τη ζωή… 
Το εξώφυλλο του βιβλίου, ένα εξώφυλλο που στ’ αλήθεια με ενθουσίασε γεννήθηκε σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός. Αντιπροσωπεύει μια βουτιά στο Αιγαίο, στο φως, στην αγάπη, στην αθωότητα, στην ελπίδα. Αλλά και κάθε Έλληνα, κάθε Ελληνίδα που παλεύει καθημερινά, που βουτάει σε μια ΘΑΛΑΣΣΑ ΦΩΤΙΑ.

ΕΡΩΤΗΣΗ:6)Ποιον ήρωα ξεχωρίζετε από τα έργα σας και γιατί;
Όλα τα μυθιστορήματά μου τα αγαπώ, όλες μου τις ηρωίδες. Γιατί στ’ αλήθεια προσπαθώ να χαρτογραφήσω την ψυχή τους, την ίδια την προσωπικότητά τους. Από τα πρώτα παιδικά τους χρόνια πάνω στα οποία χτίζεται η ίδια η ύπαρξή μας, οι διαπροσωπικές μας σχέσεις, τα χρόνια που επιλέγουμε τον δρόμο τον οποίο θα ακολουθήσουμε στη ζωή μας. Ακόμα και να μη ταυτίζεται η προσωπικότητά μου μαζί τους, είναι όλοι τους κομμάτι του εαυτού  μου. Ανάμεσά τους πιο πολύ θα έλεγα πως αγαπώ περισσότερο την Ελίνα από το «Αγαπώ θα πει χάνομαι», ένα κορίτσι με ειδικές ανάγκες που λάτρεψαν οι αναγνώστες μου, και τη Μελίνα από το «Κόκκινο κοράλλι», η οποία μέχρι τα πέντε της χρόνια ζει τη δική μου τη ζωή.

ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Υπάρχει κάποιο έργο σας που σας δυσκόλεψε στην ολοκλήρωση του;
Ένα από τα δυσκολότερα μυθιστορήματα που έχω γράψει ως σήμερα είναι τα «Δίδυμα Φεγγάρια». Γιατί έπρεπε να «μιλήσω» για την αληθινή ιστορία μιας γυναίκας. Μιας γυναίκας που έκανε το μοιραίο λάθος να πουλήσει το ένα της παιδί. Είναι τόσες οι ίντριγκες, τόσες πολλές οι ανατροπές μέσα σε αυτό το μυθιστόρημα. Ήταν βαρύ φορτίο στους ώμους  μου. Κι ένιωθα να κρατώ στα χέρια μου τον μίτο της Αριάδνης, να προσπαθώ να ξεφύγω από έναν λαβύρινθο με βάσανα, χαρές, λάθη, λάθη πολλά…

ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Λαμβάνετε μηνύματα με απόψεις αναγνωστών; Πόσο σας επηρεάζουν οι παρατηρήσεις τους;
Λαμβάνω πάρα πολλά μηνύματα από τους φίλους και τις φίλες αναγνώστριές μου. Καθημερινά. Προσωπική μου επιλογή είναι να επικοινωνώ μαζί τους. Ξοδεύω ώρες, αλλά δεν αντέχω να μην απαντάω σε οτιδήποτε κι αν μου γράφουν. Μου χαρίζουν πολύτιμα λεπτά της ζωής τους, γράφουν για μένα, για τα βιβλία μου. Είναι πολύτιμο αυτό. Είναι ανεκτίμητο. Είναι ποτέ δυνατόν να μην ανταποκριθώ; Με πλημμυρίζουν αγάπη, τρυφερότητα, μου χαρίζουν κουράγιο και δύναμη. Είμαι ανοιχτή σε κάθε καλοπροαίρετη κριτική, είμαι αληθινή και πιστεύω πως μετά από τόσα χρόνια που γράφω και συνομιλώ μαζί τους, το ξέρουν. Συνήθως με κάνουν να βουρκώνω με τα λόγια τους, λόγια που με επηρεάζουν, που με βοηθούν να γίνομαι καλύτερη. Η συναισθηματική ανταπόκριση των αναγνωστών μου είναι ένα από τα μεγαλύτερα βραβεία της ζωής μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Τελικά, συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι; 
Γίνεται συγγραφέας αν υπάρχει μέσα σου πάθος, αν λατρεύεις αυτό που κάνεις. Όταν γράφεις, βουτάς στην ίδια τη ζωή και τα προβλήματά της, βουτάς όμως και στο όνειρο, στον ίδιο τον παράδεισο… Ένας συγγραφέας χρειάζεται να παρατηρεί τα πάντα γύρω του, να καταγράφει εικόνες, συναισθήματα, λέξεις. Να συνδυάζει τη φαντασία με τις εμπειρίες του, να μπορεί να βιώνει τα συναισθήματα των άλλων, να μην είναι εγωιστής, να ανοίγει την καρδιά και το νου στο κάθε τι, να τα μετουσιώνει με τη γραφή του. Άρα; Συγγραφέας γίνεσαι.

ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Το καινούριο σας βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες αλλά θα τολμήσω να ρωτήσω έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο; Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες στα συρτάρια σας;
Όχι, δεν έχουν τίποτα τα συρτάρια μου. Ανάμεσα στις εκδηλώσεις μου όμως, συνεχίζω να γράφω. Να γράφω το μυθιστόρημα που εύχομαι να κρατάτε στην αγκαλιά σας του χρόνου τέτοιον καιρό. Ακόμα δεν έχει τίτλο, όμως ταξιδεύει στη ζωή μιας γυναίκας, μιας γυναίκας που διχάστηκε ανάμεσα σε τρεις άντρες, μέχρι να μάθει να αγαπάει σωστά τον εαυτό της. Στόχος του; Να βουτήξω στα παιδικές μας αναμνήσεις, να προσπαθήσω να ανακαλύψω πόσο μας επηρεάζει το παρελθόν μας, τα λάθη που έχουν κάνει οι γονείς μας…

ΕΡΩΤΗΣΗ:11)Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
«Στην παγίδα του νερού», Πόλα Χόκινς, εκδόσεις Ψυχογιός.

ΕΡΩΤΗΣΗ:12)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά…

Η φράση που με εκφράζει: Η αγάπη είναι ο μοναδικός δρόμος της ζωής μας.
Το τραγούδι που με αντιπροσωπεύει: «Σ’ ακολουθώ», Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Αγαπημένη μου ταινία: Αμελί



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου