Βιβλιο

Βιβλιο
ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ!!! και η αγάπη μου αυτή με ώθησε στη δημιουργία αυτού του ιστολογίου όπου θα μοιράζομαι την αγάπη μου αυτή παρουσιάζοντας σας τις απόψεις μου για τα βιβλία που με ταξιδεύουν καθώς και προτάσεις ,νέες κυκλοφορίες καθιερωμένων και πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων καθώς και βιβλιοπαρουσιάσεις στην πόλη μου Θεσσαλονίκη ΑΦΟΥ !!!

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

ΤΑΝΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ-ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΟΣ

Γι’ αυτή τη χρονιά, επέλεξα τη Μυρτώ την ηρωίδα που πρωταγωνιστεί στο βιβλίο μου
‘’Το φιλί της Καρδιάς’’, για να σας εκφράσουμε τις ευχές της Αγάπης μας και της καρδιάς μας!
Η Μυρτώ θα έλεγα πως μ’ άγγιξε πολύ συναισθηματικά έτσι όπως βίωνα μαζί της τη πολύπαθη μοίρα της!
Όλα αυτά που πέρασε με πολύ πόνο στη δύσκολη, την ανηφορική πορεία της διαδρομής της, της κέντησαν τη καρδιά και της ξέφτισαν τη ψυχή. Όμως χάρη στη δύναμη που έκρυβε μέσα της βαθιά, πήρε μόνη της το κακοτράχαλο ανηφορικό της δρόμο το γεμάτο από άγρια βάτα και ξερά απ’ τους καιρούς σκελετωμένα κλαδιά, χωρίς να λογαριάζει τις πληγές που της προξενούσαν καθώς περνούσε ανάμεσα τους, σ’ αυτές τις ανελέητες κακοτοπιές της ζωής της.
Η μοίρα τελικά ηττήθηκε κι ο δρόμος του πεπρωμένου της γέμισε με φως ανέσπερο και με χαμόγελα. Κι εκείνη, γνώρισε ανακουφισμένη τη δικαίωση που ανέτειλε απ’ το πουθενά μπροστά της. Όλα άλλαξαν χάρη στη μάχη που έδωσε και τη κέρδισε και κάπου πάρα κάτω σε μια καμπή της διαδρομής της, έτσι στ’ απρόσμενα, συνάντησε τον έρωτα στο πρόσωπο του Ιάσωνα. Αυτού του ανθρώπου που κατάφερε να της ξανακολλήσει στους ώμους της τη σπασμένη της φτερούγα όπου έχει να κάνει μ’ εκείνο το λαβωμένο από την αδικιορισμένη μοίρα, το πιο πολύτιμο δώρο που μπορεί να έχει μια γυναίκα στην αγκαλιά της….
Από κει και πέρα λοιπόν, κρατώντας το ζεστό χέρι του αγαπημένου της ήρωα, πέρασε σε μια άλλη διάσταση, εκεί που την περίμενε η ευτυχία και βρέθηκε γεμάτη αισιοδοξία ν’ ανασαίνει μετά από τόσο καιρό τον ελεύθερο αέρα της λύτρωσης!
Αυτή είναι η ιστορία της Μυρτώς σε συντομία! Δύσκολη και με πολλές ανατροπές που όμως αφήνει μια άχνα ζεστή στη καρδιά, η γεμάτη μ’ ευαισθησία και μ’ έντονα συναισθήματα πλοκή της!
Κλείνοντας, ευχόμαστε η Μυρτώ κι εγώ από της ψυχής τ’ ανθισμένα, η μαγεία των Χριστουγέννων να μη χαθεί ποτέ απ’ τη ζωή μας και κάτω απ’ την όμορφη επήρειά της εμείς, ν’ αφήνουμε πάντα χώρο στ’ όνειρο και στο παραμύθι! Και παράλληλα ευχόμαστε η αγάπη με την γλυκιά της αύρα να λειαίνει ό,τι αιχμηρό έχει πληγώσει τη καρδιά μας!
Σε λίγες μέρες το 2017 θα οδηγηθεί μαζί με ό,τι άσχημο κουβαλάει μαζί του, πίσω στο παρελθόν εκεί που του πρέπει. Ας επωφεληθούμε λοιπόν το γεγονός, ενεργοποιώντας με διάθεση χαλαρότητας την ελπίδα μέσα μας στα πλαίσια της γιορτινής ατμόσφαιρας, έτσι όπως επιτάσσει και το πνεύμα των ημερών κι ας πιστέψουμε πως η νέα χρονιά που έρχεται, θα εκπληρώσει όλες τις προσδοκίες μας! Κι αν δεν ευοδωθούν από μέρους της, αυτές όλες οι προσδοκίες μας, δεν πειράζει. Κι αν δεν συναντήσουμε τελικά την πολυπόθητη ευτυχία που ευχηθήκαμε, πάλι δεν πειράζει. Άλλωστε δεν βρίσκεται στα πολλά η ευτυχία. Ας αναζητήσουμε στ’ απλά αλλά όμως τόσο ουσιαστικά πράγματα που ανήκουν στο μικρόκοσμο μας την ευτυχία και μετά χωρίς φειδώ να την μοιράσουμε ευλαβικά σ’ αυτούς που βρίσκονται γύρω μας!


Όλα όσα κέντησαν, όλα όσα πόνεσαν την καρδιά της Μυρτώς, κάηκαν, έγιναν στάχτη. Και κάηκαν, γιατί τούτη η δυνατή καρδιά, δεν έστερξε την τόση τυραννία.

Ανέβηκε μόνη τον κακοτράχαλο δρόμο της, προσέχοντας να μη γδάρει την ψυχή της, περνώντας μέσα από τα δύσβατα μονοπάτια της ζωής. Πάλεψε, μάτωσε, ώσπου κάποτε, η ελπίδα της άνοιξε ένα παράθυρο στον ήλιο.

Η μοίρα τελικά νικήθηκε και σαν άλλος κλειδούχος, γέμισε με το κλειδί της τη γραμμή του πεπρωμένου στο φως. Και κείνη, ζωσμένη με δύναμη, σήκωσε το βλέμμα και κοίταξε κατάματα το εκτυφλωτικό φως της δικαίωσης, που ανέτειλε απρόσμενα μπροστά της.

Κρατώντας το χέρι του αγαπημένου της, ατένιζε το μέλλον με καρδιά και νου να πλέουν σε ήρεμα νερά, πάνω στα ύφαλα μέρη της αισιοδοξίας.

Η ζωή κάποτε την πρόδωσε και τη βύθισε στα πιο βαθιά μπουντρούμια μιας ανελέητης οδύνης. Όμως, εκείνη είχε μάθει πια, πως, για να φτάσει κανείς στη χαρά και στην ευτυχία, θα έπρεπε να περάσει μέσα από το δίαυλο του πόνου και της θλίψης... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου