ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ-JOHN SMITH-ΑΝΑΠΑΥΤΗΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Ανέβηκα τις σκάλες τρέχοντας και σταμάτησα να πάρω μια ανάσα όταν έφτασα στον όροφο που ήθελα. Από το διαμέρισμα, πίσω από την πόρτα του οποίου στεκόμουν, ακούγονταν φωνές. Χτύπησα και περίμενα να μου ανοίξουν, στρώνοντας όπως-όπως τα βρεγμένα μου μαλλιά. Μου άνοιξε μια όμορφη, νεαρή κοπέλα και το πρόσωπό της φωτίστηκε όταν με είδε. Όρμησε πάνω μου και κόντεψε να με ρίξει από την σκάλα. “Χρόνια πολλά, Andriana”, είπα στην μικρή μου αδελφή και την φίλησα στην μύτη. “Έλα μέσα!” φώναξε ενθουσιασμένη και με τράβηξε από το χέρι. Ήταν όλοι εκεί – οι γονείς μου, οι συγγενείς μου, μερικοί φίλοι μου από την Εταιρεία... Ανταλλάξαμε ευχές, δώρα και σκέφτηκα ότι, αν μπορούσα να ζητήσω κάτι από τον καινούργιο χρόνο που περίμενε υπομονετικά να πάρει την θέση του στις ζωές μας, αυτό θα ήταν να καταφέρναμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι – να φερόμασταν καλύτερα στους εαυτούς μας, σε όσους αγαπάμε, σε όσους μας περιβάλλουν. Πως έλεγε το μοναδικό ρητό που θυμόμουν από το Μάθημα Θρησκειολογίας; “Αγαπάτε Αλλήλους”. Αυτό μόνο. Καλή χρονιά!

John Smith

Θυμάστε τις μέρες του Τρόμου;
Θυμάστε τότε που οι Λεγεώνες του Χάους
επιτέθηκαν στον κόσμο μας και σχεδόν τον αφάνισαν;
Τότε που το Κακό πήρε σάρκα και οστά,
ζωντανεύοντας τους εφιάλτες μας;
Τότε που οι κραυγές αγωνίας των σφαγιασθέντων
ήταν η συντροφιά μας κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό;
Τότε που ο αέρας μύριζε αποσύνθεση και τρέλα και που
η απόγνωσή μας μεγάλωνε με κάθε ανάσα που παίρναμε;

Σε έναν κόσμο που προσπαθεί να κλείσει τις πληγές του και να απωθήσει στα βάθη της μνήμης του τα γεγονότα που τον άλλαξαν, ένας ερευνητής καλείται να ανακαλύψει τα σκοτεινά πλάσματα που επέζησαν και να τα εξολοθρεύσει. Κατά τη διάρκεια των ερευνών του θα έρθει αντιμέτωπος με την παλιά του Νέμεση, θα ανακαλύψει ότι η αλήθεια του είχε αποκρυφτεί και θα πρέπει να αποφασίσει αν οι ηθικές του αναστολές είναι ισχυρότερες από τη δίψα του για εκδίκηση.